Πυρετωδώς θα εργάζονται από τη Δευτέρα οι αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών με τους τεχνοκράτες των τραπεζών, καθώς ως την επόμενη Παρασκευή θα πρέπει να είναι έτοιμο το νομοσχέδιο του νέου Πτωχευτικού κώδικα.
Με φόντο τις πιέσεις των Ευρωπαίων για ταχεία νομοθέτηση αλλά και για διασφάλιση όλων των εγγυήσεων/εξασφαλίσεων που βαραίνουν τα “κόκκινα” δάνεια, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι τέθηκε θέμα “γκρίζων” ζωνών, κοινώς διατάξεων που μπορούν να διευκολύνουν τους στρατηγικούς κακοπληρωτές.
Η πλευρά των τραπεζών ήρθε σε αυτόν τον τελευταίο γύρο διαβουλεύσεων με 15- 20 σημειώσεις για αντίστοιχες διατάξεις, που κατά την εκτίμηση τους μπορούν να μετατρέψουν τον Πτωχευτικό σε νέο νόμο Κατσέλη ήτοι να εκφυλιστεί σε ένα πλαίσιο, που θα λειτουργήσει ως καταφύγιο στους μπαταχτσήδες. Στο επίκεντρο του προβληματισμού των τραπεζών βρίσκονται οι διατάξεις που εμπλέκουν τις διαδικασίες του νέου Πτωχευτικού με διαδικασίες ενώπιον δικαστηρίων. Για παράδειγμα, μια από τις διατάξεις στο προσχέδιο του Πτωχευτικού αναφέρει ότι δικαστής θα κρίνει πότε ένας δανειολήπτης βρίσκεται σε πραγματική αδυναμία πληρωμής, ενώ μια άλλη παραπέμπει σε δικαστική κρίση για το αν ένας δανειολήπτης έχει ενεργήσει με δόλο ή όχι.
Οι εκπρόσωποι των τραπεζών θεωρούν ότι η εμπλοκή των δικαστηρίων, με δεδομένα τα γνωστά προβλήματα των πολυετών καθυστερήσεων, θα τινάξει στον αέρα τον Πτωχευτικό. Ποιά είναι η πρόταση, που συμμερίζονται και οι Ευρωπαίοι τεχνοκράτες; Να εφαρμοστεί μοντέλο ανάλογο που εφαρμόζεται σε άλλες χώρες, δηλαδή π.χ. να προκύπτει βάσει αντικειμενικών κριτηρίων πότε ένας δανειολήπτης βρίσκεται σε αδυναμία πληρωμής.
Ορθάνοικτο παραμένει, επίσης, το πότε θα γίνεται οριστική διαγραφή των υπολοίπων χρεών μετά την πτώχευση, δηλαδή πότε θα δίνεται η 2η ευκαιρία σε φυσικά και νομικά πρόσωπα. Η Οδηγία δίνει κατεύθυνση για 3ετία, έχοντας κατά νου διαδικασίες- εξπρές, οι αρμόδιες υπηρεσίες προτείνουν 3 χρόνια από την αίτηση πτώχευσης, δηλαδή πρακτικά 1-2 χρόνια μετά τη ρευστοποίηση των περιουσιακών στοιχείων, ενώ οι τράπεζες επιμένουν στην 5ετία προκειμένου να διασφαλίσουν τα συμφέροντα τους από δόλιες πρακτικές. Η απόφαση, όπως όλα δείχνουν, θα ληφθεί με πολιτικά κριτήρια.
Ενστάσεις εκ μέρους των τραπεζών υπάρχουν και για τον κρατικό φορέα, ο οποίος θα μπορεί να αγοράζει την α’ κατοικία ευάλωτων νοικοκυριών, έτσι ώστε να μην κινδυνεύουν να βρεθούν στο δρόμο. Οι τράπεζες δεν διαφωνούν με τη φιλοσοφία του πλαισίου, αλλά επιμένουν ότι αυτός ο κρατικός φορέας θα πρέπει να προβλεφθεί ως μέρος της πτωχευτικής διαδικασίας, μόνο όταν θα είναι έτοιμος και λειτουργικός. Ποιά είναι επί της ουσίας η ένσταση τους; Φοβούνται ότι θα “παγώσουν” οι πλειστηριασμοί μέχρι να τεθεί σε λειτουργία αυτός ο φορέας, κάτι που μπορεί να καθυστερήσει, καθώς το οικονομικό επιτελείο θα πρέπει να συμφωνήσει με τους Θεσμούς σοβαρά τεχνικά θέματα όπως η χρηματοδότηση από τα κονδύλια του Προϋπολογισμού.