Το σχέδιο του Δημήτρη Παπαλεξόπουλου, νέου προέδρου του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών, έχει στόχο η βιομηχανία να φτάσει να αναλογεί στο 15% του ΑΕΠ ως το 2030, από 9,5% σήμερα, δημιουργώντας 550.000 νέες θέσεις εργασίας
Οταν προ δύο ετών ο Δημήτρης Παπαλεξόπουλος αποφάσιζε να μεταφέρει την καταστατική έδρα του ομίλου ΤΙΤΑΝ από την Ελλάδα στο Βέλγιο, θέτοντας κατ’ ουσίαν την ιστορική βιομηχανία υπό την ομπρέλα της ΤITAN Cement International S.A., πολλοί εξεπλάγησαν.
Ο ι περισσότεροι εξ αυτών διότι η κίνηση ήταν άκρως συμβολική, με δεδομένο ότι η οικογένεια Κανελλόπουλου, βραχίονας της οποίας είναι και οι Παπαλεξόπουλοι, θεωρείται ο βιομηχανικός βράχος της χώρας. Ενας βράχος που μέσω του ΤΙΤΑΝΑ εκπροσωπούσε ό,τι πιο επιτυχημένο υπήρχε στη λογική της «ελληνικής πολυεθνικής βιομηχανίας» με ισχυρή παραγωγική παρουσία και στις ΗΠΑ, στα Βαλκάνια, στην Τουρκία και την Αίγυπτο. Υπήρξαν όμως και κάποιοι που εξεπλάγησαν με την καθυστέρηση της απόφασης της οικογένειας. Οι συνθήκες χρηματοδότησης και λειτουργίας παρέμεναν δυσχερείς σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη, ενώ ήδη τα άλλα μεγάλα τζάκια της ελληνικής βιομηχανίας είχαν κάνει προ ετών τις κινήσεις τους. Η οικογένεια Στασινόπουλου είχε φροντίσει να μεταφέρει την έδρα της ΒΙΟΧΑΛΚΟ στο Βέλγιο το 2013 και η οικογένεια Κυριακόπουλου είχε πουλήσει την πάλαι ποτέ Αργυρομεταλλευμάτων και Βαρυτίνης (S&B) στη γαλλική Imerys το 2014.
Ομοφωνία
Η απόφαση όμως έπρεπε να είναι ομόφωνη εντός της μεγάλης οικογένειας. Κάτι που αποτελεί βασική αρχή και απαράβατο κανόνα στην υπεραιωνόβια ιστορία της βιομηχανίας αλλά και στο πώς λειτουργεί η οικογένεια παρά το πέρασμα τόσων γενεών. Δεν είναι τυχαίο ότι μέχρι σήμερα προτάσσεται ως εικόνα η σταθερότητα και η ενότητα των
Κανελλόπουλων – Παπαλεξόπουλων. Επομένως, η ευθύνη της απόφασης έπρεπε να βαρύνει όλους. Μια επιλογή που άρχισε να καλλιεργείται σοβαρά στους κύκλους της οικογένειας όταν πλέον η χώρα έφτασε στο χείλος της οικονομικής αβύσσου το 2015 και στα capital controls ως απόρροια των επιλογών της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Οσοι γνωρίζουν την οικογένεια λένε ότι η απόφαση μπορεί να ήταν λογική και αναμενόμενη, δεν ήταν όμως καθόλου εύκολη. Ακριβώς διότι, όπως λένε, συναισθάνονται την ευθύνη που βαραίνει το όνομά τους και τον όμιλο ΤΙΤΑΝ στη χώρα, ιδίως έπειτα από μία μακρά περίοδο αποβιομηχάνισης. Γι’ αυτό, όπως λένε, και η μεταφορά της έδρας συνοδεύτηκε από τη δέσμευση ότι δεν θα αλλάξει το παραμικρό στη λειτουργία και το προσωπικό της πρώην μητρικής, που φτάνει τα 1.000 άτομα.
Η ευθύνη
Η επιλογή μάλιστα του κ. Δημήτρη Παπαλεξόπουλου να βγει μπροστά και να αναλάβει πρόεδρος του ΣΕΒ, σηματοδοτώντας τη στροφή του Συνδέσμου και πάλι προς τη βαριά βιομηχανία, καταδεικνύει ότι η οικογένεια εξακολουθεί να συναισθάνεται την ευθύνη για το συλλογικό καλό. Κάτι που φρόντισε να καταδείξει και ο ίδιος παρουσιάζοντας προ ημερών ενώπιον του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη το «μανιφέστο» του. Ενα σχέδιο με πέντε άξονες και βασικό στόχο έναν: να φτάσει η βιομηχανία να αναλογεί στο 15% του ΑΕΠ ως το 2030, από 9,5% που είναι σήμερα, δημιουργώντας 550.000 νέες θέσεις εργασίας!
Φρόντισε να μιλήσει και για ένα νέο συμβόλαιο των επιχειρήσεων με την κοινωνία παραδεχόμενος «κυνικές πρακτικές» από πλευράς των πρώτων, «που επιτρέπουν σε αρκετούς να αμφισβητούν τη συμβολή των επιχειρήσεων στο κοινό καλό».
Χαμηλών τόνων
Οσοι γνωρίζουν τον κ. Παπαλεξόπουλο τον περιγράφουν ως έναν πολύ εργατικό άνθρωπο, με πολλές γνώσεις τις οποίες διαρκώς εμπλουτίζει, με χόμπι το διάβασμα και το σκουός, ενώ οι διαπροσωπικές σχέσεις, με την ευρεία έννοια, δεν είναι και το πιο δυνατό του σημείο, αφού προτιμά να διατηρεί χαμηλό προφίλ, κάτι εξάλλου που χαρακτηρίζει και την οικογένεια των βιομηχάνων.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1962 και είναι γιος του Θεόδωρου Παπαλεξόπουλου και της Μαριλένας Κανελλοπούλου. Είναι παντρεμένος και έχει τρία παιδιά. Μιλάει αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά. Σπούδασε ηλεκτρολόγος μηχανικός στο Ομοσπονδιακό Πολυτεχνείο Ζυρίχης και Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Harvard. Εργάστηκε ως σύμβουλος Επιχειρήσεων στη McKinsey & Company Inc. στις ΗΠΑ και στη Γερμανία. Στην ΤΙΤΑΝ βρέθηκε από τα τέλη της δεκαετίας του ’80, σε σειρά θέσεων με οργανωτικό περιεχόμενο, και έγινε διευθύνων σύμβουλος ήδη από το 1996.
Το όραμα της εξωστρέφειας
Ως συνεχιστής πρωτοβουλιών της εποχής του πατέρα του αλλά και του θείου του Ανδρέα Κανελλόπουλου, προώθησε την επιλογή επέκτασης των διεθνών δραστηριοτήτων του ομίλου. Μια επέκταση που αρχικά λειτούργησε ως μεγέθυνση και διαφοροποίηση και κατέληξε να είναι σωτήρια για την εταιρεία που γνώρισε πολλές τρικυμίες τα τελευταία χρόνια.
Μπορεί η παρουσία του στο μάνατζμεντ να υπήρξε σε πολλά σημεία και φάσεις συνέχεια της «υπογραφής» του πατέρα του, όμως η επιβάρυνση των συνθηκών λειτουργίας της μεταποίησης, ιδίως μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση, πρόσθεσε μεγάλες ευθύνες διαχείρισης.
Αντίσταση στην «Αλλαγή»
Σε κάθε περίπτωση, όμως, η φιγούρα του πατέρα του παραμένει εμβληματική αφήνοντας το στίγμα του τόσο στον όμιλο όσο και στον ΣΕΒ, του οποίου υπήρξε πρόεδρος στα χρόνια της «Αλλαγής» του ΠΑΣΟΚ. Ως οραματιστής φρόντισε μαζί με τον κουνιάδο του Ανδρέα Κανελλόπουλο να ανοίξουν τα φτερά του ομίλου εκτός συνόρων και παράλληλα σήκωσε τη «σημαία της αντίστασης» στη νέα πολιτική προειδοποιώντας για επερχόμενη αποβιομηχάνιση. Ηταν αυτός μάλιστα που κατέβασε τους βιομηχάνους στον δρόμο για να ενωθούν και να διαμαρτυρηθούν με κάθε μικροεπιχειρηματία μέσω της ίδρυσης του Εθνικού Συμβουλίου για την Ιδιωτική Πρωτοβουλία (ΕΣΙΠ)! Παράλληλα άνοιξε τον ΣΕΒ στην κοινωνία, προβάλλοντας για πρώτη φορά μηνύματα, στηρίζοντας κοινωνικές δράσεις και δημιουργώντας προγράμματα ανοιχτών εργοστασίων σε μαθητές και φοιτητές.
Οικογενειακή υπόθεση
Πρόεδρος του ΣΕΒ είχε αναλάβει και ο Ανδρέας Κανελλόπουλος το διάστημα 1994-2000 με σύνθημα μάλιστα «Στροφή προς την κοινωνία», την οποία και χαρακτήρισε «πρώτιστο καθήκον», προειδοποιώντας παράλληλα την ημέρα της εκλογής του ότι «ακροβατούμε μεταξύ αναπτύξεως και χρεοκοπίας».
Ο Δημήτρης Παπαλεξόπουλος είναι ο έκτος επιχειρηματίας από τους βασικούς μετόχους της ΤΙΤΑΝ που αναλαμβάνει πρόεδρος του ΣΕΒ. Πρώτος ήταν ο αδερφός του προπάππου του, Αγγελου, Νίκος Κανελλόπουλος (1911-1918). Οι δυο τους, με καταγωγή από το Αίγιο, ήταν συνιδρυτές της ΤΙΤΑΝ στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Επειτα ήταν ο παππούς του, Λεωνίδας Κανελλόπουλος (1960-1962), για να ακολουθήσουν αργότερα ο Θεόδωρος Παπαλεξόπουλος και ο Ανδρέας Κανελλόπουλος. Στον όμιλο Τιτάν ενεργό ρόλο σήμερα έχουν η αδελφή του Δημήτρη, Αλεξάνδρα Παπαλεξοπούλου-Μπενοπούλου, ως εκτελεστική διευθύντρια, καθώς και τα ξαδέλφια του Νέλλος Κανελλόπουλος, αντιπρόεδρος, και Τάκης Παναγιώτης Κανελλόπουλος ως εκτελεστικό μέλος του Δ.Σ. και υπεύθυνος Επενδυτικών Σχέσεων.
Πηγή: newmoney.gr
