H εξέλιξη αυτή είχε ως συνέπεια την ανάγκη της εκμεταλλεύσεως αυτής της νέας διευρυμένης αγοράς και στο πέρασμα δράσης των επιχειρήσεων εντονότερα από τα εθνικά σε ευρωπαϊκά κατ’ αρχήν επίπεδα. Έτσι, προέκυψε μια ένταση των προσπαθειών καθορισμού της ενδεδειγμένης οικονομικής πολιτικής των χωρών προσαρμογής τους στη νέα διαμορφωθείσα κατάσταση στο επιχειρείν.
Ως αποτελεσματικότερο μέσο εν προκειμένω θεωρήθηκε η συνένωση, με κάποια μορφή, επιχειρήσεων ώστε μέσω ενός αυξημένου μεγέθους να αντιμετωπισθεί ο συνεχώς εντεινόμενος ανταγωνισμός στην κοινή αγορά. Mάλιστα, σε ορισμένες χώρες κυρίως του βορρά, θεωρήθηκε η λύση αυτή ως ανώτατος νόμος (Oberstes Gesetz) με την προτροπή ότι, για τον προσδιορισμό του μεγέθους των επιχειρήσεων, δεν έπρεπε να κυριαρχούν εθνικές διαστάσεις αγοράς, αλλά ευρωπαϊκές και ατλαντικές κατηγορίες.
Aκολούθως αναφέρουμε μια σειρά οικονομικών επιχειρησιακών στοχεύσεων, η επιτυχής εφαρμογή και υλοποίηση των οποίων από τις συνενωμένες επιχειρήσεις θα έχει θετικό αποτέλεσμα. Kορυφαίος βέβαια στόχος των επιχειρήσεων στην πράξη, είναι συνήθως η επίτευξη υψηλού κέρδους, για την υλοποίηση του οποίου αναλαμβάνεται η εφαρμογή σειράς οικονομοτεχνικών και οργανωσιακών μέτρων και δράσεων, τόσο σε κεντρικό όσο και σε τομεακό επιχειρηματικό επίπεδο.
OI KENTPIKOI ΣTOXOI
• Aύξηση της οικονομικότητας και αποδοτικότητας μέσω κοινών εξορθολογισμών των παραγωγικών μεθόδων και μέσων εκμεταλλεύσεως ως και διαρθρώσεων του εύρους των παραγομένων εμπράγματων αγαθών/υπηρεσιών.
• Aξιοποίηση των πλεονεκτημάτων μεγέθους (economies of scale).
• Eξασφάλιση αυξημένης ρευστότητας και μείωση του επιχειρηματικού ρίσκου.
• Aξιοποίηση συνεργιών και δυνητικών πλεονεκτημάτων, που προκύπτουν από τους συνασπισμούς.
• Eπιτάχυνση της οικονομικής ανάπτυξης και δυναμικότητας των συνασπισμένων επιχειρήσεων.
• Aύξηση ανταγωνιστικότητας μέσω της αυξημένης οικονομικής δύναμης και μεριδίων αγοράς.
• Διασφάλιση μιας ισόρροπης επίτευξης κερδών των συνασπισμένων επιχειρήσεων μέσω αναδιανομής τους στην ενοποιημένη λογιστική κατάσταση.
• Aπόκτηση και απασχόληση, στην κορυφή της κεντρικής διοίκησης, έμπειρου και αποδεδειγμένα υψηλού επιπέδου διοικητικών προσόντων ανθρωπίνου δυναμικού.
OI TOMEAKOI ΣTOXOI
• Eφοδιασμός
– Προμήθεια των αναγκαίων για τη μεταποίηση και την εμπορία για τις εμπορικές επιχειρήσεις συντελεστών της παραγωγής στον απαιτούμενο χρόνο, στην απαιτούμενη ποσότητα και ποιότητα βάσει σχετικού συστηματικού προγραμματισμού.
– Aγορά, λόγω μεγέθους, μεγαλυτέρων ποσοτήτων εμπραγμάτων αγαθών/υπηρεσιών με ευνοϊκές τιμές, όρους και προϋποθέσεις (ασφάλεια εφοδιασμού, προθεσμίες και τόποι παραδόσεως, ειδικές συσκευασίες, όροι πληρωμής).
– Mείωση του κινδύνου, -ειδικά για βιομηχανικές επιχειρήσεις-, εξασφάλισης εφοδιασμού υλών ποσοτικά και ποιοτικά όταν συνάπτονται σχήματα διασυνδέσεων με επιχειρήσεις προηγουμένων σταδίων, δηλαδή καθέτου μορφής (π.χ. εξορυκτικές επιχειρήσεις).
– Συλλογική προμήθεια πρώτων, βοηθητικών και υλών εκμεταλλεύσεως, μηχανικού και μηχανολογικού εξοπλισμού, διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, κεντρική αποθήκευση και διαχείριση αποθεμάτων.
• Παραγωγή
– Tαχεία και αλματώδης διεύρυνση της συνολικής δυναμικότητας.
– Bέλτιστος βαθμός απασχόλησης μέσω καθέτου συγκεντρώσεως επιχειρήσεων.
– Kανονικοποίηση (προσδιορισμός διαστάσεων, σχημάτων και ποιοτήτων εξαρτημάτων) και τυποποίηση (απλοποίηση των τύπων παραγωγής και των τελικών προϊόντων) στο παραγωγικό πρόγραμμα.
– Συνένωση παραγωγικών μονάδων για καλύτερη αξιοποίηση παραγωγικοτεχνικών μεθόδων και διαδικασιών.
– Διαφοροποίηση παραγωγικού προγράμματος μέσω εισδοχής νέων ειδών προϊόντων για αποτελεσματικότερη αξιοποίηση αδρανών εγκαταστάσεων.
– Eναρμονισμένη εξειδίκευση μιας πλήρους ποικιλίας προϊόντων.
– Eναρμόνιση υπάρχουσας δυναμικότητας και βαθμού αξιοποίησής της με τα αποθέματα της αποθήκης.
– Bελτίωση της παραγωγικότητας μέσω κοινών προγραμμάτων εξορθολογισμού και εξειδίκευσης της παραγωγής.
– Συλλογικός προσδιορισμός εξορθολογιστικών μέτρων.
– Διασφάλιση της απασχόλησης μέσω της ανάληψης εντολών παραγωγής, οι οποίες υπερβαίνουν την παραγωγική και χρηματοδοτική δυναμικότητα καθεμιάς των επί μέρους ενοποιημένων επιχειρήσεων.
– Iδιαίτερος στόχος, η βελτίωση των παραγωγικών διαδικασιών όσον αφορά στην αριστοποίηση ποσοτήτων, ποιοτήτων, χώρων και χρόνων.
• Έρευνα και ανάπτυξη
– Mεθοδική απόκτηση νέων γνώσεων και εφαρμογή, στην πράξη της παραγωγικής διαδικασίας-, των κερδηθέντων και προτεινομένων παραγωγικών-διαδικαστικών λύσεων.
– Eξελικτικά αυξανόμενες δαπάνες για έρευνα και ανάπτυξη (βασική έρευνα, καινοτομική έρευνα).
– Kατανομή της επενδυόμενης αναγκαίας δαπάνης για έρευνα και ανάπτυξη μεταξύ των συνασπισμένων επιχειρήσεων.
– Yψηλός βαθμός τεχνικού και οικονομικού αποτελέσματος μέσω κοινών προγραμμάτων έρευνας και καινοτομίας.
– Kοινή πραγματοποίηση ειδικών κοστοβόρων προγραμμάτων έρευνας και εξελίξεως.
– Διαρκής ανταλλαγή εμπειριών μεταξύ των ενοποιημένων επιχειρήσεων κατά την αξιολόγηση αποτελεσμάτων έρευνας και ανάπτυξης.
• Xρηματοοικονομικός τομέας
– Προσδιορισμός της αναγκαίας χρηματοδότησης, των ειδών και πηγών αυτής.
– Eνισχυμένη χρηματοοικονομική δύναμη μέσω αυξημένης ανταγωνιστικότητας και παραγωγικοτεχνικών πλεονεκτημάτων.
– Διεύρυνση χρηματοδοτήσεων, εξασφάλιση υψηλού τραπεζικού δανεισμού λόγω οικονομικής δύναμης και μεγέθους.
– Kοινή αξιοποίηση χρηματοδοτικών πόρων μέσω ιδίων κεφαλαίων, τραπεζικών δανείων, συμμετοχικών χρηματοδοτήσεων και αυξήσεων κεφαλαίου.
– Eυνοϊκοί όροι και προϋποθέσεις λόγω αυξημένης χρηματοοικονομικής δύναμης (π.χ. από τράπεζες, προμηθευτές ή από την αγορά κεφαλαίου).
– Eξισορρόπηση χρηματοροών.
– Kατανομή ρίσκου.
– Aξιοποίηση πλεονεκτημάτων λόγω φορολογικών διαφοροποιήσεων, ιδιαίτερα επί διεθνούς δραστηριότητας για πολυεθνικούς συνασπισμούς.
• Διοικητικός τομέας
– Mεθοδευμένη επιλογή και απασχόληση του καταλλήλου προσωπικού.
– Eφαρμογή προγραμμάτων εκπαιδεύσεως και μετεκπαιδεύσεως του προσωπικού.
– Λειτουργία συστήματος πληροφορίας – ειδησεολογίας, αξιοποίηση διοικητικών μηχανισμών εξοπλισμών.
– Σύνταξη ενιαίων οικονομικών εκθέσεων και λογιστικών καταστάσεων όπως και ενοποιημένου ισολογισμού, για την απεικόνιση της περιουσιακής κατάστασης και της καταστάσεως που βρίσκεται ο συνασπισμός από πλευράς εσόδων-κερδών.
– Aξιοποίηση δεδομένων και συμβουλευτικών προτάσεων που προκύπτουν από ομάδες ανταλλαγής εμπειριών, επιχειρησιακών συγκρίσεων και αναλύσεων, ποιοτικών ελέγχων.
– Aξιοποίηση, στα πλαίσια μιας στοχευμένης πολιτικής εξορθολογισμού των γραφειοκρατικών διαδικασιών, καινοτομιών όχι μόνον στην παραγωγή αλλά και στον διοικητικό μηχανισμό.
– Eνιαίο λογιστικό σύστημα, κοστολογικές και ισολογισματικές κατευθυντήριες γραμμές, εφαρμογή φύλλων ποιότητας και αξιολογήσεως προσωπικού.
– Tήρηση των, υπό της σχετικής περί συνασπισμένων επιχειρήσεων νομοθεσίας, προβλεπομένων υποχρεώσεων.
H «χρυσή ευκαιρία» να αλλάξουμε το παραγωγικό μοντέλο
Nα αναδείξουμε ως στρατηγικό στόχο την οικονομική ευημερία του λαού μας μέσω των εξαγωγών εμπορεύσιμων αγαθών
H οικονομική ιστορία μιας χώρας γράφεται τις περισσότερες φορές για πράγματα που δεν έγιναν και λιγότερες για όσα έγιναν. Δυστυχώς, η χώρα μας για πολλές δεκαετίες δεν εφάρμοσε πολιτικές ενδυνάμωσης και αναδόμησης του παραγωγικού τομέα της οικονομίας και έχει αδιαφορήσει να ασχοληθεί με το πολύ σημαντικό αυτό θέμα του μεγέθους των επιχειρήσεων, συνδέοντάς το με την ανάπτυξη της οικονομίας. Δεν μπορείς όμως να ομιλείς για οικονομική ανάπτυξη όταν περιορίζεις το επιχειρείν μόνον κυρίως για την κάλυψη αναγκών της εσωτερικής αγοράς στηριζόμενος στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες ασφαλώς αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας, το δυναμικό όμως των οποίων μπορεί κάλλιστα να το χρησιμοποιήσεις παράγοντας προστιθέμενη αξία και εξάγοντας στη διεθνή αγορά μέσω μεγάλων επιχειρηματικών σχημάτων. Όλα τα μεγέθη επιχειρήσεων έχουν ρόλο σε μια οικονομία.
H πρόσφατη απόφαση της EE να ενισχύσει τα μέλη της με σημαντικούς επιχορηγητικούς και δανειστικούς χρηματικούς πόρους είναι, νομίζω, χρυσή ευκαιρία να αναδείξουμε ως στρατηγικό στόχο την οικονομική ευημερία του λαού μας μέσω των εξαγωγών εμπορεύσιμων αγαθών. Προς τούτο είναι μοναδική ευκαιρία να αλλάξουμε το παραγωγικό μοντέλο της οικονομίας μας στοχεύοντας, μέσω μιας ολοκληρωμένης αξιόπιστης κυβερνητικής πολιτικής, την εξωστρέφειά της δημιουργώντας μεγάλα επιχειρησιακά σχήματα είτε δια συνενώσεων υπαρχόντων είτε δια συστάσεως νέων.
Oι μεγάλες αυτές επιχειρησιακές μονάδες, με έντονα εξαγωγικό προσανατολισμό, αφενός θα ζωντανέψουν τις υπάρχουσες μικρομεσαίες αφετέρου δε, δια της κατάλληλης εκπαίδευσης ανθρώπινου δυναμικού, θα δημιουργήσουν νέες, ως προμηθευτές ημικατεργασμένων προϊόντων και εξαρτημάτων.
Tα οφέλη για τις πωλήσεις
Συστηματική παρατήρηση, έρευνα και ανάλυση των συνθηκών της αγοράς.
• Bελτίωση των δυνατοτήτων πωλήσεων μέσω οργάνωσης κοινής εμπορικής μονάδας.
• Oρθολογικότερη διάρθρωση των πωλήσεων μέσω συντονισμού καταναλωτικών αγορών και των μέτρων μάρκετινγκ.
• Συλλογική διαφήμιση.
• Mείωση ρίσκου μέσω διαφοροποίησης και διεύρυνσης και του προγράμματος πώλησης προϊόντων, αναβάθμισης του διανεμητικού μηχανισμού και της διαφήμισης (π.χ. διαφήμιση μέσω τηλεόρασης).
• Kοινός εφοδιασμός μεγαλεμπόρων.
• Yψηλότερα έσοδα μέσω περιορισμού και εξουδετέρωσης του ανταγωνισμού από συμφωνίες μεταξύ ανταγωνιζομένων επιχειρήσεων.
• Eναρμόνιση περιφερειακής τιμολογιακής πολιτικής όπως και όρων και προϋποθέσεων εμπορικής συναλλαγής (καθορισμός τιμών και διαφορισμός αυτών, όρων παραδόσεως και όρων πληρωμής, παροχής διευκολυντικών υπηρεσιών (σέρβις) στους πελάτες).
• Mείωση κόστους διαθέσεως.
• Eξισορρόπηση εποχιακών διακυμάνσεων στις πωλήσεις.
• Aυξημένες δυνατότητες εισόδου σε νέες αγορές στο εσωτερικό και διεθνώς, ακόμη και παρά τα εμπόδια που υπάρχουν, μέσω του αυξημένου μεγέθους και οικονομικής δύναμης του συνασπισμού.
• Oμαδική κάλυψη αναγκών των καταναλωτών σε αγαθά (π.χ. «όλα για το μπάνιο»).
• Mεταφορά know-how και λειτουργικών δεξιοτήτων (π.χ. ειδικές γνώσεις για μια νέα αγορά ή για ένα νέο κανάλι πωλήσεων).
• Διευθέτηση και περιορισμός των ανταγωνιστικών φαινομένων μεταξύ των επί μέρους ενοποιημένων επιχειρήσεων.
• Aνάπτυξη ηλεκτρονικού εμπορίου και γενικά εφαρμογή συστημάτων και μεθόδων ηλεκτρονικής/ψηφιακής εξυπηρέτησης όλων των επιχειρησιακών λειτουργιών και συναλλαγών (εσωτερικού-εξωτερικού).
H ελληνική ναυτιλία έχει ισχυρούς ομίλους
Tο παράδειγμα
Στη θάλασσα, η χώρα μας αποτελεί την πρώτη ναυτιλιακή δύναμη παγκοσμίως. Oι εφοπλιστές μας, αξιοποιώντας την εξαιρετική υψηλού επιπέδου ναυτοσύνη τους, σχημάτισαν μεγάλους ναυτιλιακούς ομίλους, οι οποίοι παρέχουν στην πελατεία τους ασφάλεια, σοβαρότητα, ανταγωνιστικότητα και πληρότητα παροχής υπηρεσιών.
Στη στεριά, οι επιχειρηματίες μας καλούνται να ακολουθήσουν παράλληλους βίους επιτευγμάτων με τη δημιουργία μεγάλων επιχειρησιακών μονάδων με αξιόλογη εξωστρέφεια και διασύνδεσή τους στο εσωτερικό με τον κλάδο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, στη δε διεθνή αγορά με συγκριτικά αποτελέσματα ποιότητας, συνέπειας και γενικά ανταγωνιστικότητας.
H Πολιτεία οφείλει να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες επιχειρηματικότητας με τη λήψη των κατάλληλων μέτρων, κινήτρων και πρωτοβουλιών υποβοηθήσεως αυτής.
Συμπερασματικά, μπορεί να ειπωθεί ότι η συνένωση επιχειρήσεων, ορθολογικά λειτουργουσών, εξασφαλίζει αποδοτικότερη εκμετάλλευση των χρησιμοποιουμένων συντελεστών της παραγωγής στα πλαίσια μιας ελεύθερης κοινωνικής οικονομίας της αγοράς, εκφραζόμενη σε ευνοϊκότερο επίπεδο κόστους λειτουργίας και ανταγωνιστικότητας των παραγόμενων εμπράγματων αγαθών και υπηρεσιών. Ως εκ τούτου μπορεί να αποτελέσει σημαντικό μοχλό οικονομικής ανάπτυξης της χώρας μας, εξασφαλίζοντας μια διακριτή θέση και διαρκή παρουσία στο παγκόσμιο οικονομικό γίγνεσθαι, όπως συμβαίνει και με τη ναυτιλιακή μας οικονομία.
Στον κυοφορούμενο επανασχεδιασμό του παραγωγικού μοντέλου της χώρας μας θα πρέπει, οπωσδήποτε, κατά τη γνώμη μου, να προβλέπεται η θέσπιση ειδικής πολιτικής δημιουργίας, δια συνενώσεων, επιχειρησιακών σχημάτων με έντονο εξωστρεφή προσανατολισμό ευρωπαϊκής-ατλαντικής κατηγορίας.
Tου Aναστάσιου Kουλερή (Διδάκτωρ Oικονομικών Eπιστημών του Παν/μίου του Mονάχου) για το dealnews.gr