Είναι καιρός να αρχίσουμε να ανησυχούμε για τον πληθωρισμό. Μπορεί να ήταν χαμηλός και σχετικά σταθερός την τελευταία δεκαετία, αλλά οι τιμές θα αρχίσουν να ανεβαίνουν στην επόμενη διετία. Ο αυξανόμενος πληθωρισμός προκαλεί επιπλοκές τόσο στις επιχειρήσεις όσο και στους εργαζόμενους, αλλά σε αυτό το άρθρο θα εστιάσουμε στους επενδυτές. Τι θεωρείται, λοιπόν, ως καλό μέσο αντιστάθμισης του κινδύνου πληθωρισμού, και πόσο αποδοτικό μπορεί να είναι αυτό;
Το κλασικά μέσα αντιστάθμισης του κινδύνου πληθωρισμού (inflation hedges) είναι ο χρυσός, τα ακίνητα και, κατά την κοινή γνώμη, οι μετοχές. Αν και υπάρχουν ευκαιρίες σε κάθε μία από τις παραπάνω κατηγορίες, δεν θα πρέπει να έχετε από καμία την προσδοκία να λειτουργήσουν τέλεια.
Οι απαντήσεις στο αρχικό ερώτημα, ωστόσο, δεν μπορούν παρά να είναι υποθετικές – και αυτό γιατί δεν υπάρχουν αρκετά δεδομένα για τις διάφορες περιόδους πληθωρισμού ώστε να γνωρίζουμε πώς λειτουργεί το κάθε asset ως inflation hedge. Η ιστορία μας έχει διδάξει, πάντως, ότι ο πληθωρισμός μπορεί να συμβεί οπουδήποτε, και κυρίως όταν οι δαπάνες μίας χώρας υπερβαίνουν τα έσοδα που έχει από τις φορολογήσεις.
Ο χρυσός θεωρείται το κλασικό μέσο αντιστάθμισης. Μακροπρόθεσμα, όμως, δεν αποτελεί και μεγάλη επένδυση. Από το 1800 η τιμή του χρυσού έχει ανέβει κατά μέσο όρο 2,0% ετησίως, και ο πληθωρισμός 1,2%. Αν και αυτό μπορεί να θεωρηθεί κέρδος, σίγουρα είναι πολύ μικρότερο από μία επένδυση buy-and-hold σε μετοχές, ομόλογα ή ακίνητα.
Ένα ηπιότερο μέσο αντιστάθμισης θα μπορούσε να είναι οι μετοχές εξόρυξης, οι οποίες αυξάνονται με τον πληθωρισμό μεν αλλά συνήθως παράγουν κέρδη ακόμα και σε μη πληθωριστικές περιόδους. Αν και δεν υπάρχουν επαρκή δεδομένα, οι μετοχές εξόρυξης πολύτιμων μετάλλων πιθανότατα προσφέρουν καλύτερη αντιστάθμιση από τα ευτελή μέταλλα και τα λοιπά αγαθά, αλλά αυτά τα άλλα είδη μπορεί να λειτουργήσουν και ως μερική αντιστάθμιση που προσφέρει, επίσης, ετήσιες επιστροφές.
Οι μετοχές θεωρούνταν πάντα μέσο αντιστάθμισης του κινδύνου πληθωρισμού, βάσει της θεωρίας ότι υψηλότερες τιμές σημαίνουν και υψηλότερα κέρδη. Οι μετοχές σχεδόν πάντα συμβάδιζαν με τον πληθωρισμό από το 1968 έως και το 1982. Ωστόσο, αυτό το αποτέλεσμα μόνο ως απογοητευτικό μπορεί να χαρακτηριστεί, καθώς οι επιστροφές του χρηματιστηρίου συνήθως υπερβαίνουν κατά πολύ τον πληθωρισμό. Το πρόβλημα έγκειται στις εταιρίες που αγοράζουν πρώτες ύλες ή εμπόρευμα με στόχο την μεταπώληση, και μετά πουλάνε τα τελικά προϊόντα σε μεταγενέστερη ημερομηνία. Τα πληθωριστικά κέρδη φορολογούνται σαν παραγωγικά κέρδη. Οι εταιρίες, στην πράξη, υπερφορολογούνται σε πληθωριστικές περιόδους – ένα πρόβλημα που αφορά λιγότερο τις εταιρίες παροχής υπηρεσιών.
Η γη ως inflation hedge, από την άλλη, έχει μία λογική βάση, καθώς οι υψηλότερες τιμές στα καταναλωτικά αγαθά θα έπρεπε να μεταφράζονται ως υψηλότερη αξία της γης που παράγει αυτά τα καταναλωτικά αγαθά – είτε αυτά είναι τρόφιμα, είτε υφάσματα, ενέργεια, κλπ. Μάλιστα, υπάρχουν διάφορα crowdfunding projects που σχετίζονται με την αγροτική γη και που είναι ανοικτά για όλους τους πιστοποιημένους επενδυτές.
Από το 1916 έως το 1920 που ήταν μία περίοδος υψηλού πληθωρισμού, οι τιμές των χωραφιών παρουσίασαν κατά μέσο όρο μία ετήσια αύξηση 9,9%. Ο χρυσός, από την άλλη, έμεινε σταθερός και οι μετοχές αυξήθηκαν κατά 0,3%. Η αγορά γης, λοιπόν, ήταν καλύτερη επιλογή από κάθε άλλη εναλλακτική.
Μόνο κατά τη διάρκεια δύο περιόδων πληθωρισμού (1941-1943 και 1946-1948), η τιμή της καλλιεργήσιμης γης ήταν χαμηλότερη του πληθωρισμού. Ακόμα και η χειρότερη περίοδος πληθωρισμού (1968-1982) είδε τις τιμές των χωραφιών να αυξάνονται κατά 11,2% ετησίως. Βέβαια, καλό είναι να αναφερθεί ότι όταν ο υψηλότερος πληθωρισμός έκανε την επάνοδό του από το 1988 έως το 1992, η τιμή της γης αυξήθηκε μόνο κατά 3,5% ετησίως ενώ η αύξηση του πληθωρισμού έφτασε στο 4,6% και οι επιστροφές του χρηματιστηρίου στο 20,2%.
Σε γενικές γραμμές, η γη φαίνεται καλή κίνηση για όλους όσοι ανησυχούν για τον πληθωρισμό. Οι επενδυτές πρέπει, φυσικά, να γνωρίζουν τις ετήσιες διακυμάνσεις που πιθανόν να εξελιχθούν σε αρνητικό ποσοστό, και κυρίως οι μακροπρόθεσμοι επενδυτές πρέπει να αντιμετωπίσουν το γεγονός ότι η παγκόσμια παραγωγή σοδειάς ανά στρέμμα αναπτύσσεται ταχύτερα από τον παγκόσμιο πληθυσμό. Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι η παροχή τροφίμων θα αναπτύσσεται γρηγορότερα από τη ζήτηση – κάτι που θα οδηγήσει σε πτώση των αξιών της γης.
Τα κατασκευασμένα ακίνητα, όπως γραφεία, εμπορικά κτίρια και κατοικίες, μπορούν να αποτελούν επίσης inflation hedges, αλλά οι σημερινές αξίες έχουν επηρρεαστεί κατά πολύ από τις συνέπειες της πανδημίας. Ο επενδυτής, λοιπόν, που αναζητά ένα απλό inflation hedge καλό θα ήταν να ψάξει για κάτι διαφορετικό αυτήν την περίοδο.
Προφανώς, κανένα asset δεν μπορεί να αποτελέσει σίγουρο inflation hedge, αλλά ο χρυσός, οι μετοχές εξόρυξης και η γη θα έπρεπε να είναι στις επιλογές σας.
