Την λύση στην διαχείριση αποβλήτων δίνει η Epoch Biodesign!
Η Startup έχει αναπτύξει πλαστικοφάγα ένζυμα τα οποία κυριολεκτικά «καταβροχθίζουν» τα σκουπίδια.
Οι δύο ιδρυτές, ο Jacob Nathan και ο Douglas Kell, καθηγητής συστημικής βιολογίας, παρ’ ότι έχουν διαφορά ηλικίας πενήντα χρόνων συνεργάζονται με μεγάλη επιτυχία.
Τρία χρόνια μετά την ίδρυση της Epoch Biodesign, οι δύο Founders συγκέντρωσαν 11 εκατ. δολ. σε έναν γύρο χρηματοδότησης με επικεφαλής την Lower Carbon Capital.
Πλαστικοφάγα ένζυμα
Το ακαδημαϊκό έργο του Kell είχε επικεντρωθεί στην ανάπτυξη εργαλείων για την κατασκευή ενζύμων – πρωτεϊνών που παράγουν χημικές αντιδράσεις – για συγκεκριμένες χρήσεις. Η Epoch Biodesign χρησιμοποιεί αυτά τα εργαλεία για την παραγωγή ενός ενζύμου που είναι ειδικά ικανό να διασπάσει τα πλαστικά.
«Προγραμματίζουμε τα μικρόβια να παράγουν ένα ένζυμο. Στη συνέχεια, αξιοποιούμε τρόπους ζύμωσης, όπως αυτούς που χρησιμοποιούνται σε ζυθοποιίες. Αντί να παρασκευάσουμε αιθανόλη, το μόριο της αλκοόλης, παρασκευάζουμε το ένζυμο», εξηγεί ο Nathan.
Η ομάδα έχει ήδη παράγει ένζυμα που μπορούν να διασπάσουν το πλαστικό, αλλά το ζητούμενο τώρα είναι να παραχθεί ένα ένζυμο που να μπορεί να το κάνει με τον ταχύτερο και οικονομικότερο δυνατό τρόπο.
Η έξυπνη λύση της Startup στοχεύει στην διαχείριση των πλαστικών που δεν ανακυκλώνονται – προϊόντα όπως συσκευασίες πολλαπλών στρώσεων, εύκαμπτες μεμβράνες και τα πλαστικά που χρησιμοποιούνται στη γεωργία και τη βιομηχανία.
Το έργο της Epoch Biodesign αποτελεί μέρος της ευρύτερης βιομηχανίας συνθετικής βιολογίας – μιας βιομηχανίας που ενθουσιάζει όλο και περισσότερο επενδυτές και επιστήμονες
Υπάρχουν 400 περιπτώσεις χρήσης της συνθετικής βιολογίας, εκτιμά η McKinsey, οι οποίες βασίζονται στον επανασχεδιασμό οργανισμών που μπορούν στη συνέχεια να παρασκευαστούν για να δημιουργήσουν χρήσιμα πράγματα – από νέα υλικά μέχρι εφαρμογές ενέργειας και υγείας.
Το επιχειρηματικό μοντέλο πίσω από την ιδέα
Η παραγωγή της ενζυμικής διαδικασίας μπορεί επίσης να αξιοποιηθεί για τη δημιουργία νέων υλικών – πράγματα όπως προϊόντα καθαρισμού, λιπάσματα, χημικά πολλαπλών χρήσεων και κόλλες.
Το σχέδιο της Epoch Biodesign είναι να κατασκευάσει και να λειτουργήσει το πρώτο εργοστάσιο που «τρώει» πλαστικό. Επί του παρόντος, οι εταιρείες πληρώνουν για να στείλουν τα πλαστικά τους απόβλητα σε χώρους υγειονομικής ταφής ή σε εγκαταστάσεις αποτέφρωσης – η Epoch Biodesign στοχεύει να αναδειχθεί σε μια φθηνότερη εναλλακτική, παρέχοντας σε επιχειρήσεις τα αναγκαία κίνητρα προκειμένου να επιλέξουν την Startup για την διαχείριση των αποβλήτων τους.
Πέραν αυτού, η ιδέα είναι η σύναψη συνεργατικών σχέσεων με εταιρείες που επιθυμούν να αναπτύξουν μοντέλα κυκλικής οικονομίας στο πλαίσιο της παραγωγικής τους διαδικασίας.
Το απώτερο όραμά της Epoch Biodesign είναι η πλήρης αποκέντρωση της ανακύκλωσης.
«Ιδανικός πελάτης δεν είναι αυτός που μας παρέχει πλαστικό, αλλά αυτός που είναι διατεθειμένος να αγοράσει τα χημικά μας προϊόντα. Έτσι, ένα παράδειγμα θα μπορούσε να είναι αν μια εταιρεία όπως η Unilever θέλει να φτιάξει το
Jacob Nathan, CEO και Co-Founder
προϊόν καθαρισμού αξιοποιώντας το δικό της ανακυκλωμένο πλαστικό που προέρχεται από τις αποθήκες της».
Ο Nathan προβλέπει ότι μέσα στη δεκαετία θα δούμε πολυάριθμες εγκαταστάσεις να «τρέχουν» με μοντέλα κυκλικής οικονομίας με τη βοήθεια ενζύμων.
Η Epoch Biodesign σχεδιάζει επίσης να πουλήσει την πατέντα παραγωγής και εκμετάλλευσης ενζύμων σε άλλες εταιρείες που εργάζονται σε εφαρμογές συνθετικής βιολογίας.
Η λύση της Epoch Biodesign σε κάθε σπίτι!
«Το απώτερο όραμά μου για αυτό είναι ότι μπορούμε να αποκεντρώσουμε πλήρως την ανακύκλωση», λέει ο Nathan. «Θα μπορούσαμε να το κάνουμε αυτό στο σπίτι σε πολύ, πολύ μικρή κλίμακα. Αυτή είναι η ομορφιά της βιολογίας, μπορεί να λειτουργήσει σε πολύ μικρή κλίμακα». Κάθε νοικοκυριό θα μπορούσε να έχει μια συσκευή στην οποία οι άνθρωποι θα διοχετεύουν τα πλαστικά τους απόβλητα. Στη συνέχεια, θα χρησιμοποιούσε ένζυμα για να τα μετατρέψει σε υγρό, το οποίο στη συνέχεια θα συλλέγεται και θα επαναχρησιμοποιείται.
«Δεν ξέρω ακριβώς πότε θα συμβεί ένας τέτοιος κόσμος», λέει ο Nathan, «αλλά θα ήθελα να ζήσω σε αυτόν».
